Namiddag. 15u. De radiostudio van Hannah waar ze door haar collega Liesbeth Galle wordt geïnterviewd.

​

• Liesbeth Galle: Je denkt vaak, ‘mij overkomt het niet’. Of ‘ver van mijn bed show’. Maar het komt steeds dichterbij. Vele lijken zijn al uit de kast gevallen, maar dit is een versgeboorte. Onze eigenste collega, Hannah Puttemans, is in aanraking gekomen met een man, die geen ‘nee’ wou horen. En Hannah heeft de moed gehad om daarover een open brief te schrijven. Om jullie te helpen, om te delen, om te behoeden en om te zeggen; ‘ja hoor, ook ik. Me too’. Hannah, zit hier bij ons. Eerst en vooral dankuwel om hier te zijn om je verhaal te vertellen. Je hebt er al een ochtendshow opzitten. Niet de meest gewone. Best pittig.

• Hannah: Ja, inderdaad. Een beetje een ongewone show deze keer

• Liesbeth: Er moest je iets van het hart. Je deelde met ons iets uit je privésfeer. Iets wat we op zich van je gewoon zijn. Maar deze was toch van andere aard. Je schreef een open brief, je hebt die vanmorgen ook voorgelezen en op je socials hebt gedeeld. We luisteren even naar een paar fragmenten.

 

Ze luisteren samen naar een aantal fragmenten uit haar open brief.

​

• Liesbeth: De woorden komen binnen… Ik wil even zeggen dat ik het heel moedig vind om dit persoonlijke voorval met ons te delen, Hannah.

• Liesbeth: Wat is er precies gebeurd?

• …

• Liesbeth: neem gerust eerst even een slokje water

• Hannah: kort gezegd. Ik had een date, we kregen seks, ik bedacht me en hij ging toch verder.

• Liesbeth: dit is eigenlijk al geen #metoo-verhaal meer, maar een … verkrachting. Mag ik dat zeggen?

• Hannah: ….

• Liesbeth: je hebt het moeilijk, dat is begrijpelijk. Waarom wou je dit delen, Hannah?

• Hannah: We moeten als vrouw aan de alarmbel trekken. Toen ik naar huis reed, dacht ik dat ik het had geïnitieerd, dat IK hem had verleid en ik hem de sleutel gaf om … euh ja, binnen te komen. Maar door #metoo heb ik mijn kracht gevonden. Als het een paar jaar geleden was gebeurd had ik wellicht gezwegen. Maar ik hoef geen slachtoffer te zijn. Hij is zelfs misschien het slachtoffer van zijn driften. Hij heeft hulp nodig. Het gaat over opvoeding? Weten waar de grens ligt. Het aanvoelen. Ik heb het platform om daarover te praten.

• Liesbeth: Mag ik het vreemd vinden dat net jij hiermee naar buiten komt? Of eerder ‘frappant’? We kennen je als iemand die niet terugdeinst van wat seks.

• Hannah: Ik besef ook dat ik mede door mijn platform, mijn bekendheid, ook veel tegenkanting ga krijgen. En natuurlijk denk je er ook meteen bij. ‘Zij, zij gaat even zeggen dat ze het niet leuk vindt’ ‘zij die het voortdurend over seks heeft’. Ik was me er meteen van bewust. Daarom werden mijn gedachten dan ook van hot naar her gesleurd. Natuurlijk heb ik gedacht gewoon door te gaan en het als een ongelukkige handeling te zien. ‘Moet ik het wel uitbrengen?’. Maar ik moet. Ik moet opstaan voor diegene die niet durven. Ik heb niks meer te verliezen. Dat gevoel heb ik toch. Ik doe dit niet voor mezelf. Ik doe het in de hoop dat ik, als is het maar een iemand, kan helpen met mijn getuigenis. Ik doe mijn verhaal omdat ik niet bang ben. Elke eerste die een verhaal deelt is de dapperste. Ik ben al niet de eerste. Maar bij elke dappere is er iemand anders die ook zijn verhaal kan doen en weet dat ie gelooft zal worden

• Liesbeth: Hoe voel je je nu? Welke emoties gaan er door je heen?

• Hannah: Ik speel het plaatje voortdurend in mijn hoofd. Wat is er verkeerd gegaan? Waar is het misgelopen? Je voelt je schuldig. Je denkt, je bent met twee. Je bent beide volwassen. Je weet dat deze context vraagt naar spanning, nieuwsgierigheid. Het is een dunne lijn. Maar die is overschreden. Tegelijk denk je, heb ik dan toch per ongeluk een signaal gegeven? Of anders, ‘heb ik niet voldoende laten weten dat hij moest stoppen?’. ‘Dat het tot daar was en niet verder?’

• Liesbeth: Ben je bang voor wat nog komt?

• Hannah: Natuurlijk. Je wil niet ‘die’ zijn. ‘Die’ die er ook mee te maken heeft gehad, die die volgens velen niet aan de alarmbel luidt, maar ‘zeurt’. Ik wil delen, waarschuwen, behoeden. Want het voorbeeld stellen, hoort ook bij de job. En daarna wil ik gewoon verder en fijne maar ook diepe thema’s aankaarten. Dingen die er toe doen. Een grens trekken doet ertoe

• Liesbeth: Wist hij wie je was? Ik bedoel, is hij een luisteraar?

• Hannah: Nee. Althans, dat denk ik niet. Of dat dacht ik toen niet. En dat vond ik ook zo veilig. Dat hij niet wist wie ik was. Voor hem was ik gewoon een vrouw, met wie hij ging flirten. Niet de BV. die hij op zijn lijstje kon zetten. Al vraag ik me wel af welk lijstje hij heeft..

• Liesbeth: Ga je verdere stappen ondernemen?

• Hannah: Daar ben ik nog niet over uit. Het is nu allemaal al veel. Ik wil het even laten bezinken en zien hoe ik hiermee verder moet.

• Liesbeth: Is hij op de hoogte van je brief?

• Hannah: Dat weet ik niet

• Liesbeth: Heb je em nog gehoord sinds het gebeurd is?

• Hannah: Ja…

• Liesbeth: En wat had ie te vertellen?

• Hannah: Euh…weinig

• Liesbeth: Ik begrijp dat het je allemaal teveel wordt. Wat begrijpelijk is. Ik denk dan ook dat het beter is dat we het hier bij laten. Dank je, Hannah Puttemans, voor je dappere getuigenis. Kan je je hierin herkennen? Heb je zelf ervaringen met grensoverschrijdend gedrag en wil je over deze zaak -of andere- iets delen, getuigen, laat het onze redactie weten via 4040@radio4.be.  Of via onze radio 4- app. We luisteren graag. En nu gaan we luisteren naar ‘ayo technologie’ van Milow