Lunch.

​

Robert en ex-vrouw Ingrid zijn er voor de twee anderen er zijn

We zien Hannah aan de deur van Sofie staan (herenhuis), ze belt aan.

Ze neemt haar gsm en typt een sms

Ingrid en Robert komen binnen in de kolonel. Hij zegt zijn achternaam en ze mogen gaan zitten aan het gereserveerde tafeltje (verborgen in de hoek)

Hun gsm biept. Robert haalt zijn gsm uit zijn binnenzak. Ingrid doet haar jas uit, gaat zitten, neemt haar gsm uit haar tas.

​

• Robert: Ze…

• Ingrid: ja, ik lees het ook. 15 minuten te laat

•  

• Ze kijken even naar de menukaart. Ingrid zucht en legt de kaart weg

•  

• Ingrid: hoe zijn we hier toch beland, Robbie?

• Robert: Ik weet het niet. Ik… Ik weet het niet

• ​

Ingrid kijkt nog eens naar de menukaart, ze komen opnemen

​

• Ingrid: een latté aub

• Robert: een euh, gewone zwarte koffie 

 

Ze legt ze terug op tafel en wil het even over een ander boeg gooien

​

• Ingrid: Dus, zoals ik zei. Carmen heeft haar laatste examen donderdag, dus ik zou reserveren in de Fiskebar

• Robert: Ja, goed idee

• Ingrid: En dan wil ze nog een extra jaar doen. Heeft ze je er al over gehad?

• Robert: euh, nee

• Ingrid: Daar moet ze dan maar eerst iets tegen jou over zeggen. Ze had het over Nederland, dan weer Zweden. Enfin, madame wil dus ook Erasmus doen.

• Robert: Van wie zou ze dat hebben?

• Ingrid: (Trekt haar schouders op) En onze Juul heeft gisteren gebeld. Hij stelt het echt goed op zijn hoogtestage. Het is er goed weer. 

• Robert: ok

• Robert: Ingrid

• Ingrid: Robbie, komaan he. Dat zeg je nooit. Wat gaat er allemaal door je hoofd?

• Robert: Sorry Inge

• Robert: (onderbreekt haar) Heb ik ooit. Hebben wij ooit seks gehad zonder dat jij het wou?

• Ingrid; euh, Ja

• Robert: Ja??!?

• Ingrid: Ja, allez, ik bedoel. Ik had meer dan eens wel es geen goesting. Maar we deden het toch

• Robert: Wacht es. Tegen uw goesting? Vreeën wij tegen uw goesting?

• Ingrid: Ow, neenee, ik HAD geen goesting. Niet TEGEN mijn goesting.

• (Verslagen)

• Ingrid: Maar gij voelde dat niet he. Ik wou gewoon dat jij het leuk had. Das alles

• Robert: Maar, lieverd, dat hoefde toch helemaal niet.

• Ingrid: Nee, dat weet ik. Maar weet je, we waren al zolang samen en dan gebeurt dat wel eens zonder goesting. Allez ja, ik bedoel. Op den duur weet je wel wat komt he.

• Robert: Euh, ja zeker?

• Ingrid: Vrouwen zijn daar gewoon anders in dan mannen

• Robert: Amai..

• Ingrid: Maar zij is een meisje he

• Robert: een vrouw, Inge, een vrouw. 33. Ja, ik weet het. Iets jonger

• Ingrid: Iets?

• Robert: Draai zo niet met uw ogen. Heel matuur en het klikte. Het was een fijne avond. Echt! En ja, van het een kwam het ander. Maar echt heel fijn. En zij wou het ook. Maar ineens zag ik dan dat filmpje.

 

Ze kijken nog es naar het filmpje (gemute) vol ongeloof.

​

• Ingrid: MAAR ENFIN. ROBERT!! Hannah Puttemans van Radio 4… De gazetten staan er vol van. Dit ben jij niet.  

• Robert: ik kende die niet. En dat ben ik ook niet. Ik bedoel, dat ben ik wel. Want blijkbaar gaat het over mij. Maar het is niet gebeurd zoals zij het afspiegeld.

• Ingrid: Vertel het me dan nog es. Hoe is het dan wel gebeurd? Dat we hier straks een juiste conversatie voeren.

• Robert: Gewoon seks, Inge. Liefdevolle, fijne, hete, seks. Met wederzijdse toestemming

• Ingrid: Weet je het zeker?

• Robert: Ja, ik weet het zeker?

• Ingride: Neenee, Robbie, weet je het ZEKER? Ik snap dat je zou vergeten zijn te stoppen als het nodig was

• Robert: Ze wou het Inge

• Ingrid: Nee, maar ik ken je. Je kan af en toe hard zijn.

• Robert: Komaan zeg, dat is helemaal niet zo gebeurd. Ik was heel zacht. Ik heb dat meisje graag. Ik ben trouwens ook helemaal niet hard

• Ingrid: euh, Jawel, dat kon wel eens gebeuren.

• Robert: Hoezo?

• Ingrid: Ja, aan de haren trekken en echt wel de leiding nemen en er helemaal in op gaan

• Robert: Euh, ja. Ja, dat kan, maar enfin, Inge. Wij waren jaren samen. Wij kenden elkaars fantasieën, we deden als eens iets meer. Dat is iets anders dan een eerste afspraakje?

• Ingrid: Op den eerste date? Ooh, Robbie.

• Robert: Gij vergeet dat wij op onze eerste date in de gracht lagen te vrijen na de scoutsfuif

• (stilte)

• Robert: Als die mijn naam noemt… De titel is nu al een grote clickbate.

• Ingrid: Robbie

• Robert: Kijk niet zo. Echt waar, Inge. Op het hoofd van onze kinderen. Op het hoofd van onze Matisse…. (Gestorven kindje) Ik heb, niks, maar dan ook niks verkeerd gedaan.

• Ingrid: ik geloof je, lieverd Ik geloof je. En zei ze geen nee? Zeker? Of ‘stop’? Of ‘ik wil niet’? Of ‘ik weet het niet’, ‘ik bedenk me’?

• Robert: Ze zei niks. Ze genoot. Ik snap er niks van…

 

Dan komen Hannah en Sofie toe. Robert en Ingrid zien hen aankomen en hun gesprek valt stil.

​

• Hannah: Dit is Sofie

• Robert: (schudt hand) Robert. Dit is Ingrid. Is dit je advocaat?

• Hannah: ja

• Sofie: in opleiding

• Hannah: Je hebt gelijk. We kunnen het risico niet nemen dat er dingen gezegd worden die niet waar zijn of woorden in mijn mond worden gelegd die niet de mijne zijn

• Robert: Hannah, ik heb je niet gedwongen, toch? Wij hadden het fijn. Ik heb je nog gezegd dat je kon gaan en staan waar je wou. Ik ben niet die persoon die jij nu percipieert. Hannah….Kijk me aan Hannah

• Sofie: Ow, niet te agressief, Robèrt.

• Robert: Robert. Maar u mag gerust Meneer Douwe zeggen

• Sofie: oei, excuseer

• Robert: Je mag dan wel een lage dunk van me hebben, weliswaar berust op een vooroordeel, maar respect is hier wel op z’n plaats

• Sofie: Breek mijn mond niet open over respect

• Robert: Op zijn minst beleefdheid dan?

• Sofie: ok

• Robert: Ok. Mijn excuses. Best dat we even iets bestellen. (doet teken)

• (Meisje komt bestelling opnemen)

• Robert: Hannah, kijk me aan. Heb ik iets gemist? Heb je nee gezegd? Heb je me gevraagd om te stoppen. Ik voelde alleen maar aan dat jij het ook wou. Had ik het dan zo verkeerd? Als je gezegd had te stoppen, was ik zonder nadenken gestopt. Ik respecteer je. Hannah, zeg iets. Zeg, waar het fout ging

• (Hannah zwijgt)

• Ingrid: Hannah, ik ken Robert als een respectvol persoon. Iemand die luistert. Iemand die nog nooit iemand een vlieg heeft kwaad gedaan. Maar ik zou graag horen hoe jij Robert ziet. We zijn hier om te luisteren, niet aan te vallen. Het moet van ergens komen. Een moment, een gedachte, een woord

• ….

• Robert: Of wil je iets? Wil je iets van mij?

• (stilte)

• Robert: … Verdorie, Hannah. Moeten we dit per brief doen? Want je kan precies beter schrijven dan praten.

• Sofie: Sorry, maar ik denk dat Hannah zich aangevallen voelt

• Ingrid: Ik denk dat Hannah wel voor zichzelf kan spreken.

• Robert: Aangevallen? zij creëert een monster van mij. Een verkrachter. IK voel me aangevallen (klopt op tafel)

• Sofie: wooowoow. Rustig. Ik bedoel hier in dit gesprek. Jullie zijn nogal full on. Ik begrijp het onevenwicht in macht hier wel ineens.

• Ingrid: Als ik even mag. Als het hier over macht gaat, dan is er zelfs geen sprake van  evenwicht maar van wie hier de macht heeft. De slinger slaat niet door naar Robert zijn kant, Sofie. Als ik me niet vergis heeft Hannah een schare fans achter zich en is Robert een nobele onbekende? Een gemakkelijk prooi

• (stilte)

• Hannah: Het had gewoon niet mogen gebeuren

• Robert: Als het niet had mogen gebeuren dan had je dat moeten zeggen….. Djeezes, Hannah!!! Ik ben geen helderziende, weet je wel. Ik ruik zoiets niet. Ik zag het niet en ik hoorde het niet. Ik hoorde juist iets anders.

• (Ingrid kijkt hem aan ‘rustig)

• Robert: Ja, sorry, het is zo

• Sofie: Misschien hoorde je wel wat je wou horen

• Ingrid: pas op met die ratte tong, juffrouw, die kan heel wat schade aanrichten.

• Sofie: Daar zien we nu de gevolgen van ja.

• Robert: Met alle respect, maar jij was er niet bij, ok

• Sofie: Maar nu wel. En u lijkt mij een redelijk agressief type

• (Robert kijkt naar Ingrid)

• Robert: (probeert heel kalm te zijn) Juffrouw

• Sofie: (antwoord heel snel) Mevrouw

• Robert: Excuseer, mevrouw. Als u leugens hoort over jezelf. Als alles op het spel staat. Dan word je gefrustreerd ja

• Sofie: Ocharme, de zielige witte oudere man

• Robert: Ooh, gaan we het ineens over die boeg gooien

• Ingrid: Jongens, wacht even. We dwalen af. Hannah, wat wil je. Wat heb je graag?

• Sofie: Bedoel je geld? Seriously?

• Ingrid: Nee, mevrouw. Ik bedoel niet geld. Ik bedoel. Wat kunnen we doen, wat kan Robbie doen, om het gevoel waarmee je nu kampt, te verzachten?

• (Hannah kijkt op bij het horen van ‘Robbie’. Ze kijkt Robert in de ogen)

• Sofie: Ben jij psycholoog ofzo?

• Ingrid: Ik ben inderdaad psycholoog. Dus ik hoor graag de verschillende kanten van het verhaal. Want de nuance geraken we hier kwijt

• Sofie: Niet alles in het leven is nuance, mevrouw. Soms is het gewoon zwart-wit. Woord tegen woord

• Ingrid: Jammer dat je het zo ziet. Er zitten namelijk meer kleuren in de potlodendoos. Je hoeft ze gewoon te openen. Hannah?

• Hannah: Ik weet het niet

• Robert: Dat is blijkbaar iets waar je vaker last van hebt precies

• Ingrid: Lieverd!! (knikt, ‘niet doen’)

• Sofie: aha, daar is ie weer. Mr. Agressief

• Robert: Ik ga even een sigaret roken voor ik domme dingen zeg

• Sofie: te laat

• Hannah: ik ga even naar het toilet

 

We volgen zowel als Hannah als Robert. Hannah gaat zitten op de klep van het toilet. Robert trekt zenuwachtig aan zijn sigaret. Zij huilt luid, maar wordt gedempt door haar trui voor haar mond, ademt een paar keer diep in een uit, spoelt door komt buiten en veegt haar tranen af voor de spiegel.

Stilte tussen Sofie en Ingrid. De bestelling komt eraan.

​

• Sofie: luister goed, Mevrouw de Psycholoog. Met geld zal je er niet komen, laat dat duidelijk zijn

• Ingrid: ik heb ook helemaal niet over geld gesproken

• Sofie: Alles draait om geld

• Ingrid: nee, alles draait om seks. Behalve seks zelf, Seks draait om macht

• Sofie: Zelf gevonden?

• Ingrid: Nee, ik ga al es naar theater. Oscar Wilde

• Sofie: hmm..

• Sofie: de suggestie was er

• Ingrid: en wederom wordt er iets gesuggereerd wat niet juist is

• Ingrid: geloof je hannah?

• Sofie: Ik geloof haar

• Ingrid: Waarom?

• Sofie: Omdat ze niet liegt tegen me

• Ingrid: Weet je dat zeker? Ze staat graag in de aandacht, ze is geen 20 meer. Misschien ziet ze haar carriere aan zich voorbijgaan door al die tiktokkende jeugd. En ziet ze brood in een man die zich na een tijd weer heeft opengesteld.

• Sofie: Een eenzame oudere witte rijke man, die ziet dat zijn ex de wijde wereld in trekt…

• Sofie: ik geloof mijn vriendin. En ik heb haar nog nooit zo gezien.

• Ingrid: ik geloof Robert.

• Sofie: Maar wie gaat er hem nog geloven?

• Ingrid: kijk, wij zitten hier allebei met dezelfde reden. We willen een effen pad. Een eerlijk pad.

• Sofie: ja, inderdaad. En daarom wil Hannah excuses. Gratis en voor niks. Maar blijkbaar moeilijk voor je man, excuseer ‘ex-man’ om uit zijn dikke portemonnee te halen

• Ingrid: alle begrip, Sofie, maar Robert kan zich niet excuseren voor wat ie niet heeft gedaan

• Sofie: dan is het simpel.

• Ingrid: hoe bedoel je?

• Sofie: Hannah heeft zich nog ingehouden. Als het van mij betrof was zijn naam allang bekend, zodat iedereen weet wat voor iemand hij is en er andere vrouwen gewaarschuwd zijn.

• Ingrid: (kortaf) jij weet helemaal niet wie Robert is

• Sofie: iemand die een grens heeft overgeschreden en de empathie niet heeft om berouw te tonen

• Sofie: Jij weet als psychologe wel hoe ze zo iemand diagnostiseren?

• Ingrid: oooh meisje, jij weet niet waarover je het hebt

• We zien Hannah op het toilet uitblazen op een wc met gesloten deksel. Ze stuurt een smsje (naar Sofie).

• Sofie: een psychopaat, Sigrid (neemt haar gsm)

• Ingrid: Ingrid! Je moet oppassen meisje.

• Sofie: Nee, jij moet oppassen. En niet per se van mij!

• Terug naar de tafel waar Robert alvast is gaan zitten, van zijn koffie drinkt en Sofie nog net haar gsm wegstopt)

• Robert: Sorry!

• Hannah: Dat wil ik

• Ingrid: Excuseer?

• Hannah: Excuses

• Robert: Excuses?

• Hannah: Ja.

• Robert: Waarvoor? Omdat we het fijn hadden? Omdat we geflirt hebben. Als twee volwassenen? Omdat jouw hand op mijn been bleef liggen? Omdat IK je vroeg of je wel zeker was, dat je mocht vertrekken wanneer je je onconfortabel voelde? Ik kan alleen zeggen, Hannah, dat het me spijt dat je je zo voelt. Dat is alles. Meer niet, sorry

• Sofie: dan denk ik dat we het best vertrekken. Jullie betalen de koffie’s wel? Kom Hannah

• Hannah: ik…

 

Ze vertrekken en we volgen met beide camera’s Hannah en Sofie. In de loop van de wandeling komen ze op een begraafplaats.

 

• Sofie: Dat ze die vetzak, ‘Robbie’ noemt! Ongelooflijk.

• Hannah: ja..

• Sofie: Hey, ge moet u nie schuldig voelen. Die gast is ne agressieve zak.

• Hannah: Kweetnie

• Sofie: Hannah!!! Het was jullie eerste date. Bij hém thuis. Dat is een oudere gast. En hij lijkt me iemand met verstand. Hij had respect moeten hebben en luisteren.

• Hannah: Hij luisterde wel en was echt beleefd enzo.

• Sofie: Een wolf in schapenvacht. Zo zien die er altijd uit. Het zijn de brave buurmannen, waar je moet van oppassen. De mannen die met een kwinkslag iets zeggen, maar intussen aan je reet zitten. Komaan zeg, omdat meneer alstublieft en zet u zegt, u schuldig voelen? Ik dacht het niet he. Jij hebt NIKS misdaan! Niks!

• Hannah: Ik had niet moeten gaan

• Sofie: Nee, hij had niet moeten aandringen

• Hannah: Ik ben naar hem gegaan

• Sofie: Hij is te ver gegaan

• Hannah: We waren wel met twee

• Sofie: Ja, maar jij wou het niet

• Hannah: Maar ik wou het ervoor wel

• Sofie: Ja, en erna niet meer. Hannah, luister. Jij bent op een date gegaan. En ja, natuurlijk mag je fantaseren, mag je zin hebben, mag je nieuwsgierig zijn naar die man, mag je een seksueel wezen zijn. Ik bedoel, jullie hebben geflirt. Het was een date. Er was seks. Was het goede seks?

• …

• Sofie: Sorry, misplaatste vraag. Of eigenlijk niet. Viel tegen. Is dat het? Slechte ervaring?

• Sofie: ook dom, sowiezo natuurlijk. Je mag al middenin een vrijpartij zitten. Van zodra jij je bedenkt. Want, je mag je bedenken. Zodra jij je bedenkt, moet ie stoppen.

• Hannah: Ja, maar dat kon hij niet weten.

• Sofie: Hannah, ‘nee’ is een universeel woord he

• Hannah: Uhu…

• Sofie: Jij hebt niks misdaan

• Hannah: Ik wou gewoon samenzijn. Ik wou gewoon es niet alleen zijn. Alles ging zo snel. Mijn lichaam nam het over. Ik voelde me zo vies achteraf

• Sofie: Dat kan ik me voorstellen

• Hannah: Ik had meteen spijt toen hij op mij kwam liggen. Hij keek me aan, zijn hand ging in mijn broek en ik bevroor. Hij zag dat. Alsof hij het geil vond.

• Sofie: en daarna?

• Hannah: hij is de badkamer ingegaan

• Sofie: Die is meteen de badkamer ingegaan? Bah, de kwal

• Hannah: Nee, we hadden nog even in bed gelegen

• Sofie: Amai, dat moet vreselijk geweest zijn om zo naast hem te liggen. Je kon gewoon niet weg, iew. Sorry dat ik zo reageer. Ik vind het echt vreselijk voor je

• (Hannah begint te huilen)

• Sofie: Schatteke…

• Hannah: Ik voel me zo schuldig

• Sofie: Hannah!!! Nee, JIJ BENT NIET SCHULDIG. Nee is nee.

• Hannah: Ik heb nie echt nee gezegd.

• Sofie: so! ‘Stop’, ‘ik weet het niet’, ‘ik twijfel’ is genoeg he

• Hannah: Uhu…

• Sofie: wil je nog even langs mij? Kunnen we rustig iets drinken en even bekomen

• Hannah: ik heb nood om naar mijn mama te gaan

• Sofie: ok. dan wandelen we langs daar. Of wil je even alleen zijn?

• (Hannah knikt van niet)

• Hannah: wat moet ik doen, Sofie?

• Sofie: wat je voelt. Wat voor jou als gerechtigheid voelt.

• Hannah: langs de ene kant wil ik zo hard dat hij boet. Langs de andere kant denk ik, is het dat wel waard en heeft hij zijn fout nu niet ingezien?

• Sofie: laat het duidelijk zijn dat hij zijn fout helemaal niet inziet. Anders had hij zijn excuses aangeboden

• Hannah: maar is alles wat volgt nog nodig?

• Sofie; dat moet jij beslissen

• Sofie; Ben je bang dat hij het met anderen gaat doen? Wil je anderen beschermen?

• (Hannah knikt van wel)

• Sofie: Dan is het jouw taak om je platform te gebruiken om dit op de kaart te zetten. Om hem van de kaart te vegen

• Hannah: ik weet het niet

• Sofie; je bent al zo vaak op de barricades gaan staan. Waarom is dit zo moeilijk?

• ….

• Sofie: als jij twijfelt, Hannah. Waarom doe je dit dan?

• Hannah: Ik weet het niet

• Sofie: Wat weet je niet? Waarom je dit doet? Wat je moet doen? Wat er gebeurd is?

• Hannah: Ik bedoel, die man kan alles verliezen? Die vent heeft kinderen, heeft een job!!

• Sofie; Ja, daarom. Je moet van alles zeker zijn. Ik ben in alles meegegaan wat je doet. Van je naaktportretten tot je abortus.

• Sofie: hannah, kijk me in de ogen en zeg me dat je niet te ver bent gegaan?

• Hannah: nee, nee, hij is te ver gegaan

• Sofie: Het moest je pa of je broer maar zijn. En niet alleen zijn carriere, maar ook jouw carriere hangt als je ‘gewoon spijt hebt’

• Hannah: ik heb zijn naam niet gezegd he.

• Sofie: Maakt dat uit, Hannah? Hij is besmeurd. Hij is beschuldigd. En daarna. Iedereen zal aan je blijven trekken tot de naam uitkomt. Zal je het kunnen blijven zwijgen? A zeggen en daarna je kak inhouden? Waar is je geloofwaardigheid dan?

• Hannah: Ik ben gewoon. Het is allemaal verwarrend. Door hem te zien…

• Sofie: Je mag je bedenken. Je mag je ook bedenken bij mij, Hannah.

• We hebben allemaal wel es spijt gehad van een wilde nacht. Ik ga je niet laten vallen. Ik ben er voor je. Maar als je te ver gaat, dan kan ik er niet voor je zijn. Dan kan ik je niet steunen. Ik meen het, Hannah.

• Hannah: Het is gewoon. Ik weet niet wat me te wachten staat

• Sofie; ik wel. Breng zijn naam uit. Leg uit wat er gebeurd is. Laat mensen inkijk hebben. Zo ben je toch? Je deelt alles. Deel ook die kwetsbaarheid. Hannah, dat heb je prachtig gedaan gisteren. Weet je hoeveel mensen hier aan hebben, hoeveel mensen je hiermee helpt?

• Hannah: ja…

• Sofie; Maar, als dit niet waar is, ga je dan ook zeggen dat je fout zat? Kan je dat dragen? Als het wel waar is en je dient geen klacht in, waar is je geloofwaardigheid naar vrouwen toe? Hoedanook is het grootste respect er voor jou als je eerlijk bent. Welke uitkomst dat ook is… Want nogmaals, spijt mag he, Hannah. We hebben ons wel allemaal eens omgedraaid in een bed waar we ‘s anderendaags eigenlijk niet wakker wilden worden..

• Hannah: Als jij me al niet gelooft…

• Sofie: Jawel! Twijfel daar niet aan. Ik geloof je wel. Alleen speel ik even de advocaat van de duivel, want welke kant je ook opgaat, het zal niet gemakkelijk worden. En als dit allemaal een leugen blijkt, dan weet ik eerlijk gezegd niet of onze vriendschap dit kan dragen.

• Hannah: het was geen leugen Sofie, het was, het is…

• Sofie: het is iets wat jullie de rest van jullie leven zullen dragen. Jij voelt je misbruikt, hij voelt niet aan dat hij die grens gepasseerd is. We waren er niet bij. Maar ik geloof je! Ik steun je. Hij zal boeten voor het gevoel hij je nu geeft! Als hij te ver is gegaan, dan zal ie hangen.

• Sofie; Is hij te ver gegaan?

• Hannah: ja!!! Ik wou niet meer en hij wist dat!! Daar ben ik zeker van.

• Sofie: ok. Dan weten we wat we moeten doen.

• (Komen aan het graf)

• Hannah: Het liefst van al zou ik nu willen vluchten naar een plaats waar niemand me kent

• Sofie; wat zou je mama je als raad geven?

 

 

De ene camera blijft bij Hannah en Sofie, de andere gaat verder op de begraafplaats, naar een man die alleen aan een graf staat. We komen dichterbij en zien dat het Robert is. Het blijkt het graf van zijn zoontje te zijn. Robert huilt.