Livestream.

 

We zien een chaotisch beeld vanuit een soort bodycam die aan Wizzkid zijn jas hangt en die filmt wat hij ziet. Verderop wandelt een jongeman met zijn hond. Wizzkid loopt op hem toe.

 

Een ogenblik later tikt hij de jongeman op de schouder. Die draait zich om: Kylian. 

 

W: ‘Goeiedag. Mag ik u even iets vragen?’

 

Kylian kijkt Wizzkid vriendelijk aan: hij ziet dus diens gezicht (wat wij nooit te zien zullen krijgen).

 

K: ‘Natuurlijk.’ 

W: ‘Het ding is… Ik ben compleet mijn weg kwijt. En de ontvangst is hier een ramp, dus mijn gsm heeft het ook opgegeven.’

K (lacht): ‘Welcome to my life.’

W: ‘Dat is hier altijd zo of wat?’

K: ‘Nooit anders geweten. En ik woon hier, hé. Kunt ge ‘t u voorstellen?’.

W: ‘Ik wist niet dat dat nog bestond in België.’

K: ‘Ge zijn niet alleen. (Lacht) Waarom denkt ge dat ik niet aan een lief geraak? Niks verdachter dan een dude die constant offline is.’

W: ‘Damn. I feel you, bro. Dus gij moet dan alles downloaden om iets te kunnen zien.

K: Jep. Maar da ga ni met alles op Netflix en vooral voor school is da heel lastig. 

W: Dan zitte gij heel de tijd te backuppen of wa?Anders zijt ge alles kwijt.

K: Zot, daar hou ik mij ni mee bezig. Al zou ik dat misschien beter wel doen, want gisteren was ik ineens een hoop foto’s kwijt. Heel raar. Ik zal wel iets verkeerd hebben gedaan, ik ben ni zo goe met die technische shit.’

W: ‘Da heb ik ook altijd. Das allemaal veel te ingewikkeld geworden.’

K: ‘Naar waar moet ge?’

W: ‘Ik moet naar het station van Heide. Is dat nog ver van hier?’

K: ‘Valt mee. En super easy. Hier gewoon een U-turn maken, en deze weg blijven volgen. Dan komt ge vanzelf in ‘t dorp en aan ‘t station.’

W: ‘You ‘re the best. Merci kerel.’

K: ‘Yow!’

 

Wizzkid en Kylian vervolgen allebei hun weg.