FaceTime met Omer 

 

N: Hoe is’t met uw… moeke?

O: (op de gang) Ja, niet goed, hé. 

 

Hij toont haar het op een klein restje na lege bord dat hij in zijn handen houdt)

 

O: Ze heeft haar bord niet leeggegeten, ik zeg het u, ze is het aan het wegglijden.

N: Really? 

O: Ninaatje, ik ga hier blijven, ze heeft me nodig.

N: Snap ik.

O: Maar ik heb een verrassing voor u. (Hij kijkt op zijn klok.) 

 

Nina’s deurbel gaat. Ze doet open en er staat weer een delivery-boy met een pakje voor haar.

Ze neemt het aan en sluit de deur.

 

O: Hé, nen déjà vu!

N: Ik heb niets besteld.

 

Als ze de doos opent, leest ze luidop:

N: Ik kan nu niet bij jou zijn. Iets om het gemis te verzachten.

N: Gast! Gij zijt zot, gij.

O: Maak open! 

 

Nina unboxt een crème dessert met een figuurtje erop geprikt. Als ze goed kijkt, ziet ze dat het een 3D chocolade versie van Omer is. Ze weet niet hoe ze moet reageren, voelt ongemak en gêne, en zoekt naar haar woorden.

 

N: Gij zijt ne ‘crème’ van ne gast. 

O: (lacht) Merci. Geniet ervan.

N: Gij zijt echt ne gever.

O: Ik doe dat graag, ja.

N: Dus gij werkt als delivery-boy, dat is financieel gene vetpot, als ik dat mag zeggen, en toch betaalt gij keiveel. Alles, tot nu toe zelfs.

O: Zoals gij al eerder zei: I work in mysterious ways. Niet teveel over nadenken.

N: Hebt gij die 3D-ventjes op voorraad in een doosje thuis ofzo? Ik struggle wat met uw timeline van dingen die gij ‘tovert’.

O: Vertrouwt ge mij? 

N: (liegt) Ja.

O: Het is superlekker en ge verdient het. 

N: Will do, merci hé.